Alles over katten

Afvallen

De klacht ‘vermageren’ kan bij veel verschillende aandoeningen passen.

Uw huisdier valt af omdat hij niet genoeg voeding binnenkrijgt, de eetlust is verminderd. Bijvoorbeeld door:

• Koorts
• Aandoening van de buikorganen (nieren, lever, alvleesklier, darmen enz.)
• Kauw- en/of slikproblemen

Uw huisdier valt af omdat hij een aandoening heeft die veel energie kost. De eetlust is prima, maar hij kan niet voldoende eten om de vraag naar energie bij te benen. Bijvoorbeeld door:

• Te snel werkende schildklier
• Dracht of melkgift
• Hart- of longaandoeningen
• Tumoren

Uw huisdier valt af omdat hij veel voedingsstoffen snel weer verliest, de eetlust kan normaal zijn. Bijvoorbeeld door:

• Suikerziekte
• Darmaandoening

Allergie

Een allergie is een overdreven, sterke reactie van het afweersysteem op stoffen van buitenaf.  Bij contact met deze lichaamsvreemde stoffen (bijvoorbeeld vlooienspeeksel of voedingsbestanddelen) produceert het afweerapparaat bij allergiepatiënten stoffen die jeuk en ontsteking in de huid veroorzaken. Dit kan in de loop van het leven van uw kat ontwikkelen na blootstelling aan de stoffen van buitenaf. Een allergie kan dus ook op latere leeftijd ontstaan. Er zijn verschillende vormen van allergie. De meest voorkomende zijn vlooienallergie, voedingsallergie en atopie (omgevingsallergie). Daarnaast bestaat er ook contact allergie en allergie ten gevolge van insectenbeten.

Klachten

Het lastige aan allergieën is dat de symptomen erg op elkaar lijken. Dat maakt het onderscheid lastig. De diagnose atopie kan pas gesteld worden als de andere typen allergie uitgesloten zijn. Symptomen die veel gezien worden bij allergie:

• Jeukklachten, dit uit zich door krabben/schuren/bijten/likken op meerdere plekken van het lichaam
• Wondjes op de kop en in de hals, met name tussen ogen en oren
• Kleine korstjes op de rug
• Kaalheid op buik, flanken, achterpoten, onderrug
• Huidontstekingen, met name aan de binnenzijde van de achterpoten
• Zweren op de lippen of in de bek
• Oorontstekingen
• Roodheid tussen de tenen

Diagnose

Voordat de conclusie ‘allergie’  getrokken mag worden bij een patiënt met huidklachten, zullen eerst andere oorzaken uitgesloten moeten worden. Deze andere oorzaken kunnen zijn: vlooien, mijten, schimmel, luizen, bacterie- of gistinfectie. Hierop zal dus eerst getest worden door de dierenarts door middel van microscopisch onderzoek. Blijkt dat de huidklachten passend zijn bij allergie, dan wordt er uitgezocht met welke allergie we te maken hebben.

Voedingsallergie

Een voedingsallergie ontstaat meestal door een voedingsbestanddeel dat de kat al vaker heeft gegeten en waar hij plotseling overgevoelig op reageert. Wanneer een overgevoeligheid voor een bepaald bestanddeel van de voeding eenmaal is opgetreden, zal het dier hier waarschijnlijk zijn leven lang overgevoelig voor blijven. Voedingsmiddelen die dat specifieke bestanddeel bevatten, zullen dan ook voor altijd vermeden moeten worden. Elk ingrediënt dat uw huisdier wel eens eerder heeft gegeten, kan in principe een voedselovergevoeligheid veroorzaken. Meestal treedt de allergie echter op voor een bepaald eiwit in de voeding, zoals rundvlees, eieren, lamsvlees of tarwegluten. Het feit dat een dier overgevoelig reageert zegt overigens niets over de kwaliteit van de voeding. Het dier kan een bepaald bestanddeel van de bewuste voeding gewoon niet goed verdragen. Voor andere dieren levert dezelfde voeding geen enkel probleem op.

Atopie

Atopie is een allergie voor stoffen uit de omgeving, zoals huisstofmijten, stuifmeel van bloeiende gewassen of huidschilfers van dieren. De klachten ontstaan vaak al voor het 5e levensjaar.

Behandeling

Het uitsluiten van een vlooienallergie is relatief eenvoudig. Dit kunt u doen door de kat strikt elke 4 weken met een goed en betrouwbaar antivlooienmiddel te behandelen. Doe dit ook als u geen vlooien ziet bij uw kat! De kat vangt namelijk vaak zelf de vlooien uit de vacht als hij deze gevoeld heeft, maar 1 vlooienbeet kan al genoeg zijn voor heftige jeukklachten.

Wanneer blijkt dat de kat klachten houdt ondanks een strikte anti-vlooienbehandeling, zal de dierenarts een eliminatiedieet voorschrijven. Dit is een speciaal dieet, liefst zelf gekookt, dat strikt gevolgd moet worden voor 6 tot 9 weken. Daarna zal er weer het oude voer en tussendoortjes voorgeschreven worden. Dit traject is van belang om een voedselallergie aan te tonen dan wel uit te sluiten. Als de kat een voedselallergie blijkt te hebben, zal er gezocht moeten worden naar een geschikt dieet, dat de kat wel verdraagt.

Blijkt na het eliminatiedieet dat de kat nog steeds jeuk en huidklachten heeft, dan zal er sprake zijn van een atopie. Testen waarvoor de kat allergisch is, heeft helaas weinig toegevoegde waarde. De testen die hiervoor beschikbaar zijn, blijken nog te weinig betrouwbaar. Daarom wordt een kat met atopie behandeld met medicijnen, die hij levenslang zal moeten slikken in een zo laag mogelijke dosering.

Artrose

Katten zijn van nature atleten, maar op termijn kan hun actieve manier van leven z’n tol gaan eisen. Dat kan betekenen dat een kat kan gaan lijden aan ongemakken en pijntjes aan de gewrichten. Gewrichtsaandoeningen komen veel voor bij katten, ongeveer een op de drie katten heeft hier last van. Van alle katten ouder dan 12 jaar lijdt zelfs 90% aan een gewrichtsaandoening. De belangrijkste gewrichtsaandoening is osteoartritis, ook wel artrose genoemd.

Hoe ontstaat artrose?

Artrose kan in één of meerdere gewrichten optreden. In het geval van (osteo)artrose ontstaan de problemen door overmatige slijtage of beschadiging van het gewrichtskraakbeen. Dit kraakbeen dient in het gewricht vooral als een soort stootkussen, waardoor het onderliggende bot rondom het gewricht wordt beschermd. Door beschadiging van het kraakbeen verdwijnt deze beschermende laag en wordt het bot aangetast. In plaats van het kraakbeen vormen zich botwoekeringen rond het gewricht. Dit proces gaat gepaard met een ontstekingsreactie, verminderde soepelheid en pijn. Het gewricht wordt dikker, minder goed beweeglijk en de spieren erom heen verslappen door het verminderde gebruik. De slijtage begint sluipend en wordt heel geleidelijk erger. Bij de kat komt artrose het meest voor in het ellebooggewricht. Daarnaast kan artrose ook in de heupen, knieën en de rug ontstaan.

Herkennen van gewrichtsproblemen

Omdat katten relatief klein en erg lenig zijn, kunnen ze de problemen die veroorzaakt worden door gewrichtsproblemen gemakkelijk verbloemen. In tegenstelling tot honden, lopen katten met gewrichtsproblemen meestal niet mank. Wel vertonen katten met gewrichtsproblemen vaak subtiele en kleine veranderingen in hun gedrag en houding zoals:

• Zich afzonderen van de omgeving
• Minder actief dan vroeger; langer slapen/minder spelen
• Minder vaak/minder hoog springen
• Een afkeer van traplopen
• Zich minder goed kunnen wassen
• Minder eten; de voerbak staat op een afgelegen/moeilijk te bereiken plaats
• Wil niet meer opgepakt of aangehaald worden
• Onzindelijkheid; de kattenbak net niet halen of pijn bij het klimmen in de kattenbak

Behandelen van gewrichtsproblemen

Een gewricht met artrose wordt helaas nooit meer een normaal gewricht. De veranderingen aan het bot die zijn ontstaan, zijn blijvend. De veranderingen aan de andere delen van het gewricht kunnen nog wel omkeren. Het doel van de behandeling is de functie van het gewricht zoveel en zolang mogelijk te behouden.

Voeding

In de eerste plaats is het van groot belang dat uw kat geen overgewicht heeft. Vraag indien nodig de dierenartsen en assistentes om u te helpen met een afvalprogramma voor uw kat.
Daarnaast zijn er voedingssupplementen die voedingsstoffen voor het gewrichtskraakbeen en omega-3 vetzuren bevatten en ondersteunend werken. U kunt ook een speciaal voer geven. De dierenartsen en assistentes kunnen u meer over de voeding (Mobility support, J/D) en voedingssupplementen (Seraquin® of DOILS®) vertellen.

Medicijnen

Pijnstillers doorbreken de vicieuze cirkel. Pijn = stilstaan = achteruitgaan. Betere beweging en belasting van het gewricht is o.a. goed voor het gewrichtskraakbeen. Deze medicijnen werken ook ontstekingsremmend in het gewrichtskapsel, waardoor de gewrichtsvloeistof die het kraakbeen “voedt” van betere kwaliteit wordt. Een voorbeeld is Metacam. Omdat dergelijke medicatie bij langdurig gebruik belastend kan zijn voor de nieren, is het aan te raden om vooraf de nierfunctie van uw kat te laten onderzoeken.

Wat kunt u in de toekomst verwachten?

Uw kat kan ondanks alles af en toe een terugval vertonen. Dan zou het kunnen dat de medicatie iets aangepast moet worden. Het is verstandig om elk half jaar uw kat te laten controleren i.v.m. het beoordelen van de gewrichten, de voedingstoestand, het evalueren van de medicatie en eventuele bijwerkingen.

Biopt

Biopt nemen

Als uw huisdier een dikte in of onder de huid heeft, kan de dierenarts aan de buitenkant niet zien of het kwaadaardig of goedaardig is. Het nemen van een biopt wordt gedaan in geval van diktes en bij afwijkende huidstructuren. Er zijn drie manieren om een biopt te nemen:

1. Het Dunne Naald Aspiratie Biopt (DNAB)
2. Het ponsbiopt
3. Het excisiebiopt

Hieronder zullen alle drie de manieren kort besproken worden. Voor een ponsbiopt en een excisiebiopt zal uw huisdier onder narcose gebracht moeten worden. Een DNAB wordt direct tijdens het spreekuur bij het wakkere dier afgenomen.

Dunne Naald Aspiratie Biopt

• De dierenarts lokaliseert de dikte in/op/onder de huid
• Soms is scheren van de vacht nodig om de dikte beter in beeld te brengen
• De huid van de dikte wordt ontsmet
• De dierenarts prikt de dikte een aantal malen aan met een naald op een spuit; daarbij zuigt zij cellen aan vanuit de dikte
• De cellen worden op een glaasje gespoten en uitgestreken
• Deze uitstrijkjes worden naar een speciaal laboratorium gestuurd
• U wordt enkele dagen later gebeld over de uitslag

Ponsbiopt

• Uw huisdier wordt onder narcose gebracht
• Als uw dier goed slaapt, wordt de afwijkende huid geschoren en ontsmet
• Er worden enkele biopten genomen met behulp van een ‘huidboortje’
• De gaatjes die hierdoor ontstaan worden met een hechting dichtgemaakt
• De biopten worden in een potje met speciale vloeistof bewaard en opgestuurd naar een speciaal laboratorium
• De uitslag laat in dit geval wat langer op zich wachten dan bij een DNAB, u wordt na 1 tot 2 weken gebeld

Excisiebiopt

• Deze manier van biopt nemen wordt gebruikt tijdens de operatie om een dikte te verwijderen
• Uw huisdier wordt onder narcose gebracht
• De dikte wordt indien mogelijk ruim omsneden en verwijderd
• Het weefsel wordt in een potje met speciale vloeistof bewaard en opgestuurd naar een speciaal laboratorium
• De uitslag laat in dit geval wat langer op zich wachten dan bij een DNAB, u wordt na 1 tot 2 weken gebeld

Blaasgruis bij de kat

De meest voorkomende soort blaasgruis bij katten is de struviet. Een vervelend probleem, maar gelukkig heel makkelijk te voorkomen! Struviet is opgebouwd uit de mineralen magnesium, ammonium en fosfaat. 

Er zijn een aantal redenen waardoor een kat struvietkristallen kan ontwikkelen. De ene kat heeft meer aanleg voor het ontwikkelen van kristallen dan de andere. Hieraan kunnen u en uw dierenarts helaas niets veranderen. Gelukkig zijn er een aantal dingen die u wél zelf kunt doen om zoveel mogelijk te voorkomen dat uw kat in de toekomst weer last krijgt van dit vervelende probleem.
Een bekende oorzaak is het hebben van te sterk geconcentreerde urine. Met de urine verdwijnen afvalstoffen uit het lichaam. Het is dus normaal dat er in de urine bepaalde mineralen zitten. Als de urine heel waterig is, lossen deze mineralen makkelijker op dan als de urine heel geconcentreerd is. Als u een schep zout in een klein beetje water doet zal er meer zout ‘overblijven’ dan als u dezelfde schep zout in een grote hoeveelheid water doet. In de blaas werkt dit hetzelfde.

Hoe ontstaat precies blaasgruis?

Blaasgruis ontstaat dus wanneer bepaalde mineralen uit de voeding in de urine uitkristalliseren. Dit treedt eerder op bij voeding die deze mineralen in voor uw kat te hoge hoeveelheden bevat. De kristallen kunnen zich vasthechten aan organisch materiaal in de urine, zodat er structuren ontstaan die op den duur kunnen uitgroeien tot stenen.
De zuurgraad (pH) van de urine, welke per kat kan variëren, is ook bepalend voor het optreden van gruisvorming. Daarnaast kunnen bacteriën de zuurgraad van de urine beïnvloeden. Verder is het drinkgedrag van uw kat (te weinig drinken) van invloed op het ontstaan van blaasgruis. Overgewicht en te weinig lichaamsbeweging zijn andere factoren die een rol spelen.

Zowel katers als poezen kunnen een blaasontsteking en/of blaasgruis krijgen. Maar katers hebben door hun nauwere plasbuis daarnaast het risico om ′′verstopt′′ te raken, waardoor zij niet meer kunnen plassen. Als u dat merkt, moet u direct contact opnemen met de kliniek, dit is namelijk een spoedgeval dat soms zelfs tot de dood kan leiden. Indien er sprake is van een verstopping van de plasbuis zal de dierenarts de steen via een katheter proberen te verwijderen of, indien dit niet mogelijk is, via een operatie.

De volgende factoren kunnen de vorming van blaasstenen of blaasgruis beïnvloeden:

• Zuurgraad (pH) van de urine. Struviet ontstaat in een urine met een hoge pH, ook wel een alkalische urine genoemd. Urinary dieetvoeding zorgt voor een verlaging van de urine pH, waardoor de vorming van struvietkristallen geremd wordt.
• Mineralen samenstelling van de urine. Kristallen bestaan uit verschillende mineralen. De concentratie van deze mineralen in de urine wordt direct beïnvloed door de samenstelling van de voeding. Zo helpt een laag magnesiumgehalte in de voeding herhaalde struvietsteenvorming verminderen.

Het is erg belangrijk dat uw kat uitsluitend de door uw dierenarts voorgeschreven dieetvoeding (droog en natvoeding) krijgt. Mengen met andere voeding of het geven van tussendoortjes beïnvloeden direct het gunstige effect van blaasgruis dieetvoeding. Bijvoorbeeld door het weer verhogen van de pH. Ook kunnen andere voeding of tussendoortjes juist veel van de mineralen bevatten die kristalvorming stimuleren. Meestal is het geven van blaasgruis dieetvoeding voor langere tijd, soms levenslang nodig om herhaling in de toekomst te helpen voorkomen.

Hoe gaan en kunnen we blaasgruis behandelen?
 

Braken

Er zal altijd onderscheid gemaakt moeten worden tussen werkelijk, actief braken of het ‘zomaar’ voedsel uit de keel/bek opgeven (regurgiteren). De dierenarts zal u daarom vaak een aantal vragen stellen. Als blijkt dat er inderdaad sprake is van braken, kan dat passen bij veel verschillende ziekten.

In grote lijnen moeten de volgende aandoeningen worden onderscheiden:

Als het een voorheen gezonde, volwassen kat betreft en er worden bij lichamelijk onderzoek geen bijzonderheden gevonden, zal de dierenarts in eerste instantie uitgaan van een voedingsgerelateerde oorzaak, een infectie met een virus of een parasitaire/bacteriële oorzaak. Mogelijk spelen haarballen een rol.

In onderstaande gevallen zijn in de voorgeschiedenis, de leeftijd van de kat of bij lichamelijk onderzoek vaak wel aanwijzingen te vinden. Regelmatig is hierbij aanvullend onderzoek nodig in de vorm van bloedonderzoek of een echo. Braken door:

1. Prikkeling van een gebied in de hersenen

• Door gifstoffen
• Door evenwichtsstoornissen
• Door een ontsteking of tumor

2. Prikkeling van de keel

• Door een vreemd voorwerp
• Door ontsteking of tumor

3. Probleem in de maag

• Vreemd voorwerp
• Ontsteking of tumor

4. Probleem in de darmen

• Vreemd voorwerp
• Ontsteking of tumor
• Ernstige verstopping (obstipatie)

5. Aandoening van een van de andere organen

• Lever- en/of galblaasontsteking
• Alvleesklierontsteking
• Buikvliesontsteking
• Nierfalen
• Baarmoederontsteking
• Te snel werkende schildklier

Mag ik mijn kat meenemen naar het buitenland?

U kunt uw kat meenemen naar het buitenland, maar wij raden het niet aan. Neemt u uw huisdier toch mee, dan moet u voldoen aan een aantal regels en rekening houden met een aantal risico’s. Afgezien van de behandeling van parasieten, zijn onderstaande maatregelen verplicht.

Reisvoorschriften

Identificatie

• U moet in het bezit zijn van een Europees paspoort voor gezelschapsdieren, waarin is bijgehouden welke vaccinaties en behandelingen uw dier heeft gehad;
• U moet over een zeer recente gezondheidsverklaring van uw huisdier beschikken;
• Uw huisdier moet geïdentificeerd kunnen worden via een chip of tatoeage.

Rabiës

• Uw huisdier moet gevaccineerd zijn tegen rabiës (hondsdolheid). Deze vaccinatie moet minstens drie weken voor vertrek gegeven worden en mag bij vertrek niet ouder zijn dan een jaar. Sommige landen willen zelfs dat u door middel van een bloedtestuitslag kunt aantonen dat uw huisdier geënt is tegen rabiës.

Parasieten

• Daarnaast zijn er in het buitenland allerlei beestjes en ziektes, die hier in Nederland niet voorkomen, maar waar een onbeschermd huisdier wel last van kan krijgen. Vraag ons daarom hoe u uw huisdier het beste kunt beschermen tegen de dieren die deze parasieten verspreiden, zoals hartwormmuggen, zandvliegen, teken en vlooien.

Let op: de wetgeving voor het reizen met huisdieren verandert voortdurend en verschilt per land. Het nemen van sommige maatregelen neemt veel tijd in beslag, soms wel meer dan zes maanden. Vraag ons daarom om een advies op maat.

Link: ambassade.pagina.nl

Wat mee te nemen?

Checklist

• Verplichte reisdocumenten (Europees dierenpaspoort, rabiësverklaring en een eventuele gezondheidsverklaring)
• Benodigde vaccinaties
• Halsbandje met uw vakantieadres of telefoonnummer
• Middel tegen vlooien en teken
• Tekenpincet
• Middel tegen (hart)wormen
• Eventueel middel tegen reisziekte
• Goede transportkooi
• Vers drinkwater voor onderweg
• Het eigen (dieet)voer van uw huisdier. Plotseling van voer wisselen, kan maagdarmklachten veroorzaken
• Eet- en drinkbakken
• Een kattenbak en strooisel
• Borstel, shampoo en andere verzorgingsproducten
• Eventuele medicijnen van uw huisdier

Castratie kater

Bij ons Evi dierenartsen is de castratie van een kater een dagopname. De castratie zelf neemt niet veel tijd in beslag en na het uitslapen van de ingreep mag uw kater al snel weer naar huis.

'Wij onderscheiden ons ten opzichte van andere praktijken. Het plaatsen van een waakbraunule, het geven van zuurstof en een extra pijnstiller is helaas niet overal normaal'

Hieronder staat stapsgewijs beschreven, hoe de ingreep in zijn werk gaat en wat er allemaal bij komt kijken.

• Uw kater wordt binnengeroepen door een van onze paraveterinairen, die hem weegt en een pijnstillende injectie geeft
• Hij gaat naar zijn hokje in de opname, waar hij zal verblijven tot de dierenarts komt
• De dierenarts onderzoekt de kater voor de narcose
• De kater krijgt een injectie met narcosemiddel, krijgt een waakbraunule en wordt weer in zijn hokje gelegd om rustig in slaap te vallen
• Als hij goed slaapt, wordt hij op tafel gelegd, krijgt een kapje met zuurstof voor zijn neus en nog een tweede pijnstillende injectie
• Ten tijden van de operatie wordt uw kater op temperatuur gehouden door warmte matjes en de narcose wordt gecontroleerd door de paraveterinair

'Laat u van te voren goed informeren, geen dierenarts(praktijk) is hetzelfde'

• Het operatiegebied wordt voorbereid door de haren van de balzak te verwijderen en de huid goed te ontsmetten
• De castratie wordt uitgevoerd door middel van een snede bij de balzak, waardoor de testikels verwijderd worden
• Na de ingreep krijgt de kater nog een prikje in zijn rugspier, nu met een middel om weer wakker te worden
• Hij wordt meteen ook getemperatuurd en indien nodig krijgt hij een warmtematje en/of lamp in zijn uitslaaphokje
• De kater mag rustig uitslapen in de opname. Tijdens het uitslapen wordt hij regelmatig gecontroleerd op ademhaling, pols en temperatuur en wordt de operatiewond gechecked
• Als hij goed wakker is, kunt u hem weer komen ophalen!
• U krijgt specifieke nazorginstructies en nog pijnmedicatie mee voor thuis

De kosten voor de castratie kater vindt u terug in onze tarievenlijst.

Zijn u vragen over de castratie kater hiermee niet beantwoordt? Neem dan telefonisch contact met ons op of stuur een e-mail . Wij geven u graag antwoord op uw vragen over de castratie kater.

Chippen kat

U moet er niet aan denken, maar u kunt uw kat(ten) natuurlijk een keer kwijtraken. Het is daarom verstandig uw huisdier van een chip te voorzien. Het is nog niet verplicht, maar in de toekomst vermoedelijk wel. U kunt dan, als uw kat gevonden wordt, snel met uw geliefde huisgenoot worden herenigd.

De voordelen van een chip op een rij:

• Als uw kat gevonden wordt, bent u als eigenaar snel en gemakkelijk te achterhalen. Het chipnummer is namelijk gekoppeld aan uw gegevens;
• Een chip is fraudebestendig: verwijderen is moeilijk en het registratienummer kan niet worden gewijzigd;
• Uw kat kan de chip bijna niet verliezen;
• Uw kat voelt de chip niet;
• Een chip is niet ontsierend: hij zit immers onder de huid;
• Ook jonge dieren kunnen worden gechipt;
• Een chip is verplicht als u met uw huisdier naar het buitenland wilt reizen;
• Een chip gaat een dierenleven lang mee;
• De kosten voor het chippen van uw kat vind u in onze tarieven overzicht. Deze kosten worden echter grotendeels vergoed als u uw dier verzekert voor ziektekosten. U kunt de rekening direct door laten sturen naar de verzekeraar.

Hoe werkt het?

De chip is een klein, rond buisje, net iets groter dan een rijstkorrel. De chip wordt met een steriele naald onder de huid van uw kat aangebracht, vaak tussen de schouderbladen. De ingreep is te vergelijken met een eenvoudige injectie, uw kat hoeft dus niet verdoofd te worden.

Als de chip is ingebracht, worden uw gegevens gekoppeld aan het chipnummer van uw kat. Door de chip uit te lezen met een speciale reader, kan dit nummer achterhaald worden. Zo wordt snel duidelijk wie het baasje is van de gevonden kat!

Is uw kat nog niet gechipt? Belt u dan voor een afspraak of boek hem direct online.

Diarree

Diarree kan vele verschillende oorzaken hebben. Hieronder zijn er een aantal opgenoemd. Op basis van uw verhaal en de bevindingen bij lichamelijk onderzoek kan de dierenarts een inschatting maken, wat in het geval van uw kat het meest waarschijnlijk is. Soms zijn aanvullende onderzoeken nodig, zoals ontlastingonderzoek of bloedonderzoek.

Mogelijke oorzaken van diarree bij de kat

Virus

• Een eenvoudige ‘buikgriep’ veroorzaakt door een Rota- of Coronavirus kan bij alle katten voorkomen, hoewel jonge katten er gevoeliger voor zullen zijn omdat hun weerstand nog minder goed ontwikkeld is.

• Kattenziekte (= panleucopenie, een Parvovirus) veroorzaakt zeer ernstige, snel verlopende diarree. Tegen deze dodelijke ziekte wordt uw kat gevaccineerd en gelukkig komt het daardoor nog maar weinig voor in Nederland.

Dieet invloeden

• De kat verdraagt bepaalde voeding niet. Dit wordt ook wel voedselintollerantie genoemd.
• Uw bent gewisseld van voer en het darmstelsel van de kat moet hier nog aan wennen. Daardoor verloopt de vertering niet optimaal en kan diarree ontstaan. Met name bij kittens kan dit het geval zijn.
• Uw kat heeft iets gegeten dat rauw of bedorven was en daardoor is het milieu in de darmen verstoord. Bacteriën die hier vaak bij betrokken zijn: Salmonella en Campylobacter. Dit kan uw kat bijvoorbeeld oplopen door het eten van rauwe kip.

Parasieten

• Bij de kat komen regelmatig spoelwormen, haakwormen of lintwormen voor. Zeker als het dier buiten komt en prooien vangt. Het is dus van belang uw dier regelmatig te ontwormen om diarreeklachten hierdoor te voorkomen.
• Giardia, een eencellig organisme (protozoa) wordt ook regelmatig gezien als verwekker bij diarree. Dit speelt voornamelijk een rol bij katten die in groepen gehuisvest worden, zoals in een cattery of pension.
• Tritrichomonas, ook een protozoa, wordt een enkele keer gevonden als oorzaak voor diarree bij de kat. Dit organisme komt met name voor bij raskatten uit catteries.

Ontsteking:

• Bij volwassen en oudere katten zien we soms problemen met het afweersysteem in de darmen. Hierdoor ontstaat dan een chronische ontsteking, die ook wel Inflammatory Bowel Disease (IBD) genoemd wordt.

Tumoren:

• Bij oude katten komen regelmatig tumoren van de darmwand voor. Vooral maligne lymfoom wordt vrij regelmatig gezien.

Aandoening van ander orgaan:

• Een te snel werkende schildklier (hyperthyreoidie) kan ook diarree veroorzaken. Dit is een aandoening die alleen bij oudere katten voorkomt en regelmatig wordt gezien.
• Aantasting van de alvleesklier, waardoor er een tekort aan verteringsenzymen ontstaat (Exocriende Pancreas Insufficiente = EPI). Deze aandoening is zeldzamer bij katten.

Dracht & bevalling

Voor de geboorte

• Vaccineer (katten- en niesziekte) de moederpoes vóór de dekking zodat zij een goede bescherming tegen niesziekte en kattenziekte aan de kittens kan doorgeven. Deze bescherming geeft de moederpoes namelijk tijdens de dracht en via de moedermelk door aan de kittens. De vaccinatie mag niet in de eerste helft van de dracht worden gegeven.
• In de 2e helft van de dracht is de groei van de ongeboren kittens het grootst. De poes heeft dan behoefte aan hoogwaardig voer. Daarom is het verstandig om vanaf de 4e-5e week van de dracht kittenvoer aan de drachtige poes te geven. De overschakeling van het normale- naar dit energierijke voer dient geleidelijk te gebeuren om diarree klachten te voorkomen. Trek ongeveer 1 week uit voor deze omschakeling. Ook als de kittens geboren zijn, kan de poes als zij veel melk moet produceren, kittenvoer krijgen. De kittens kunnen er ook van mee eten.
• Het kittenvoer kan onbeperkt gegeven worden. Dat wil zeggen dat er de hele dag voer voor de poes moet staan.
• Maak een werpkist/doos, zet deze op een afgeschutte, rustige plaats.
• Een poes is gemiddeld 64 dagen drachtig
• Wilt u weten hoeveel kittens er te verwachten zijn, dan is er een mogelijkheid om vanaf week 6 van de dracht een röntgenfoto te maken. Een echo om te kijken óf een dier drachtig is (maar niet voor de hoeveelheid kittens) kan eerder gemaakt worden, namelijk vanaf ongeveer 28 dagen.
• Het kan geruststellend zijn om te weten hoeveel kittens je kan verwachten tijdens de bevalling.

Tijdens de geboorte

• Een poes mag niet uren achter elkaar blijven persen zonder dat er een kitten geboren wordt. Neem na 2-3 uur persen contact met ons op voor advies.
• Tussen de geboorte van de kittens mag best een paar uur zitten, zolang de moeder maar rustig is en niet continue ligt te persen.
• Als de moederpoes de vruchtvliezen niet weglikt van de kop van het kitten, maak dan met een doekje (bijv. washandje) de kop vrij, het bekje schoon van slijm, maak hiervoor het bekje open.
• Als moederpoes het kitten niet drooglikt: droog het kitten af.
• Als het kitten geboren is en de navelstreng zit er nog aan:
• navelstreng op 2 cm van de buik afbinden met bijv. garen, knip daarna de rest van de navelstreng en de nageboorte weg.

Na de geboorte

• Controleer of de kittens drinken en of ze in de komende dagen groeien, d.m.v. wegen, houdt de gewichten dagelijks bij. Indien ze niet voldoende binnen krijgen en ze groeien niet goed, is het aan te raden te gaan bijvoeren met kittenmelk. Neem in deze situatie contact met ons op.
• Kittens moeten de eerste weken 10-15 gram per dag groeien.
• Na 4 weken kun je de kittens gaan bijvoeren, met blikvoer dun gemaakt of gewelde brokken.
• Ontworm de kittens en de moederpoes op 4-6-8 weken, daarna iedere twee maanden tot een half jaar leeftijd, en daarna 3-4x per jaar.
• Laat de kittens op een leeftijd van 9 en 12 weken vaccineren tegen kattenziekte en niesziekte.

Mijn kat drinkt te veel

De klacht van veel drinken en daardoor vaak ook veel plassen, kan onder andere bij de volgende aandoeningen voorkomen:

• Nierfalen
• Suikerziekte
• Te snel werkende schildklier
• Leveraandoeningen
• Baarmoederontsteking
• Ziekte van Cushing
• Verhoogd calcium gehalte (door een tumor)
• Aanmaak van te veel rode bloedcellen
• Verminderde aansturing van de vochthuishouding (diabetes insipidus)
• Gedragsprobleem

Om er achter te komen of uw huisdier inderdaad te veel drinkt en te veel plast is het maken van een drinklijst van belang. Tevens zal uw dierenarts naast lichamelijk onderzoek ook urineonderzoek willen doen. In de urine kunnen aanwijzingen gevonden worden voor de oorzaak van de klacht.

Na dit urineonderzoek volgt in de meeste gevallen ook een bloedonderzoek.

Eikenprocessierups

Let op! We zien nu vrijwel elkaar weer eikenprocessierupsen. Deze rupsen vormen een risico voor de gezondheid van zowel mensen als dieren. De meeste overlast wordt gezien in de maanden juni tot september.

Deze rupsen hebben loszittende haartjes die voor veel verschillende klachten kunnen zorgen, waaronder:

• Zwelling, met name van de kopregio
• Kwijlen
• Benauwdheid
• Braken
• In extreme gevallen kan dit ook leiden tot shock

Het is daarom belangrijk om uw huisdieren goed in de gaten te houden en bij vermoeden van contact met deze rupsen of de haartjes ervan meteen contact op te nemen met de dierenartspraktijk.
Begin wel alvast met het spoelen van de mond en/of andere aangetaste regio’s.
Preventie is altijd beter dan genezen, dus vermijd gebieden waar de rups gesignaleerd is en meld het aan de gemeente als u deze rupsen zelf ergens ziet.

Bij vragen of meer informatie is het altijd mogelijk om onze praktijk(en) hiervoor te benaderen.

Gebit

Elk dier gebruikt zijn gebit om mee te eten. Het gebit van de kat is bij uitstek geschikt om prooien te vangen en vlees te kauwen. Net als mensen wisselen jonge dieren van een melkgebit naar een volwassen gebit. Bij katten gebeurt dit vanaf ongeveer 12 weken leeftijd. Als ze ongeveer een half jaar oud zijn, hebben ze alle gebitselementen gewisseld. Soms is de stand van de elementen afwijkend. Dit wordt vooral gezien bij dieren met een korte schedel, zoals Persen. Deze dieren hebben ook vaak een onderbeet, oftewel de onderste snijtanden sluiten voor de bovenste snijtanden langs.

Melkgebit kat:

26 elementen: boven 6 snijtanden, 2 hoektanden, 6 kiezen / onder: 6 snijtanden, 2 hoektanden, 4 kiezen.        

Blijvend gebit:

30 elementen: boven 6 snijtanden, 2 hoektanden, 8 kiezen / onder: 6 snijtanden, 2 hoektanden, 6 kiezen.

Bijna alle dieren ontwikkelen gedurende hun leven wel een keer problemen aan het gebit. Als uw dier regelmatig bij de dierenarts komt voor gezondheidscontrole, zullen deze problemen in een vroeg stadium worden ontdekt. De dierenarts voert namelijk altijd een bekinspectie uit tijdens deze controle, waarbij controle van het gebit een belangrijk onderdeel is. Andere mogelijkheden voor het opmerken van een probleem aan het gebit zijn wanneer uw kat:

• Niet meer wil eten
• Zichtbaar moeite of pijn heeft bij het eten
• Uit de bek stinkt
• Thuis afwijkingen in de bek laat zien, zoals een afgebroken tand, tandsteen, bulten in de bek, bloed uit de bek of losse tanden 

Ook dan is het raadzaam om alsnog naar de dierenarts te gaan voor een gebitscontrole.

Heeft in interesse in een gezondheidscontrole waarbij we het gebitje uitgebreid bekijken, neem dan gerust contact met ons op?

Is mijn kat te dik?

Net als bij mensen krijgt overgewicht bij huisdieren steeds meer de overhand. Recent onderzoek toont aan dat tot 50% van alle huisdieren te zwaar is, met alle risico’s van dien.

Waardoor wordt toename in gewicht veroorzaakt?

Gewichtstoename is meestal het resultaat van een toename in lichaamsvet. Dit wordt veroorzaakt door te veel eten vaak in combinatie met een gebrek aan beweging. Net als bij mensen slaat het lichaam van een hond of kat vet op als er meer calorieën worden opgenomen dan verbruikt. Hoe meer vet er opgeslagen wordt, hoe zwaarder het dier wordt. Andere factoren die een bijdrage kunnen leveren aan overgewicht zijn:

• Leeftijd: oudere huisdieren zijn gewoonlijk minder actief en hebben dus minder calorieën nodig.
• Castreren/steriliseren: doordat na castratie/sterilisatie de stofwisseling (metabolisme) verandert, hebben gecastreerde dieren minder calorieën nodig.

Wat de oorzaak van de gewichtstoename ook mag zijn, het is altijd raadzaam advies te vragen aan uw dierenarts.

Risico’s

Katten met overgewicht (tot 15% boven ideaal gewicht) of vetzucht (meer dan 15% boven ideaal gewicht) hebben een grotere kans op gezondheidsproblemen. Overgewicht verhoogt het risico op gewrichtsontsteking, bewegingsproblemen en suikerziekte. Bovendien is de levensverwachting van een hond of kat die te zwaar is gemiddeld twee jaar korter.

Doe de gewichtscontrole bij uw dierenarts

Ga eens langs bij uw dierenarts en doe de gewichtscontrole. Ook wanneer uw huisdier geen tekenen van overgewicht toont is het een goed idee om het gewicht regelmatig te laten controleren om er zeker van te zijn dat het ideale gewicht behouden wordt! Mocht er geconstateerd worden dat uw huisdier inderdaad moet afvallen, dan kunt u hierin begeleid worden door een van onze paraveterinairen, die ook voedingsconsulente is.

Maag-darmkanaal

Functie

Alle dieren hebben voeding als ‘brandstof’ nodig om in leven te blijven.Voordat voedsel door het lichaam kan worden opgenomen, moet het eerst tot kleine deeltjes (voedingsstoffen) worden afgebroken. Dit proces heet de spijsvertering en vindt plaats in het maag-darmkanaal. Het begint al in de bek waar de voeding door het kauwen verkleind wordt. De echte spijsvertering begint vervolgens in de maag en gaat door in de dunne darm, waar de voedingsstoffen in het bloed worden opgenomen. De lever en alvleesklier produceren stoffen die de vertering mogelijk maken. In de dikke darm vindt weinig vertering meer plaats. Hier wordt met name water vanuit het darmkanaal heropgenomen in het lichaam, waardoor de darminhoud als het ware indikt. Dit is belangrijk voor het krijgen van een stevige ontlasting en houdt daarnaast het vochtgehalte van het lichaam op peil.

Symptomen

De meest voorkomende verschijnselen bij maag-darmaandoeningen zijn:

• Braken
• Diarree
• Wisselende eetlust
• Gewichtsverlies (ondanks goed eten)
• Verandering van de hoeveelheid ontlasting
• Vaker ontlasting
• Persen bij de ontlasting
• Bloed of slijm bij de ontlasting
• Rommelende darmgeluiden

(Bron: Royal Canin consumentenfolder Gastro-intestinal)

Ogen

Functie

De ogen van de kat zijn gemaakt om zowel in daglicht als in het donker goed te kunnen zien. Ze zijn erg gevoelig voor licht. Dit licht komt binnen door de pupilopening en wordt via de ooglens op het netvlies geprojecteerd. Op het netvlies worden door dit licht speciale cellen geprikkeld, die een signaal naar de hersenen sturen en op deze manier ‘ziet’  de kat een beeld.

Oogziekten

Ogen zijn kwetsbare organen. Wanneer er een probleem aan de ogen optreedt bij uw huisdier, is het zaak daarom altijd snel een dierenarts te raadplegen. Ziekten aan de ogen kunnen namelijk snel ‘ ontsporen’, maar gelukkig heeft het oog ook een goed herstellend vermogen. Er zijn veel verschillende aandoeningen aan het oog. De meest voorkomende zijn:

• Conjunctivitis: een ontsteking van de slijmvliezen rond het oog
• Ulcus: een ulcus is een beschadiging van het hoornvlies, deze kan oppervlakkig of diep zijn

Andere aandoeningen die regelmatig gezien worden zijn:

• Glaucoom: verhoging van de oogboldruk (oogboldruk meten noodzakelijk)
• Netvliesloslating: door langdurig verhoogde bloeddruk (oudere kat) of ontsteking (uveïtis)
• Uveïtis: een ontsteking binnenin het oog

Onrustig

Deze klacht kan onder andere in de volgende gevallen voorkomen:

• Hyperthyreoïdie (te snel werkende schildklier)
• Dementie
• Als gevolg van jeukklachten (bv vlooien)
• Pijn (in de buik)
• Stress/angst

Oorontsteking

Het oor is opgebouwd uit een aantal verschillende onderdelen:

1. De oorschelp en uitwendige gehoorgang, die buiten de kop van de kat liggen
2. De inwendige gehoorgang tot aan het trommelvlies, in de schedel van de kat
3. Het middenoor met de 3 gehoorbeentjes (hamer, aambeeld, stijgbeugel), achter het trommelvlies
4. Het binnenoor, ook wel het  ‘slakkenhuis’ genoemd

Deze indeling maakt meteen ook duidelijk hoe uw huisdier ‘hoort’: de oorschelp vangt het geluid op, dat via de gehoorgang naar het trommelvlies wordt geleid. Daar worden de geluidstrillingen doorgegeven aan de gehoorbeentjes in het middenoor, die de trillingen doorgeven aan de vloeistof in het slakkenhuis. Door de beweging van vloeistof in het slakkenhuis gaan speciale trilhaartjes bewegen en deze signalen worden doorgegeven aan de hersenen, waardoor het geluid wordt gehoord.

Aandoeningen

De bekendste aandoening aan het oor is de oorontsteking, ofwel otitis. Deze kan zowel in de gehoorgang voorkomen (otitis externa) als in het middenoor (otitis media), ook een combinatie van beiden is mogelijk. Daarnaast worden er bij de kat nog wel eens poliepen in het oor gezien. Op oudere leeftijd kunnen ook tumoren van het oor optreden.

Oudere katten check

We zorgen in Nederland goed voor onze dieren. Dat merken we bijvoorbeeld aan de steeds ouder wordende katten die we in onze praktijk zien. Helaas weten we allemaal: ouderdom komt met gebreken. Nierproblemen, suikerziekte, een te snel werkende schildklier, hart- en gebitsproblemen of pijnlijke gewrichten: een greep uit de kwalen waar u mee te maken kunt krijgen wanneer uw geliefde kat wat jaartjes ouder wordt. Maar hoe herkent u deze problemen en wat kunt u eraan laten doen? Onze ‘Oudere Dieren Check’ biedt uitkomst!

Ouderdomskwalen

Ouderdomskwalen zijn vaak moeilijk te herkennen, omdat ze er als het ware ‘insluipen’: lijkt het nu maar zo of is uw kat de laatste maanden wat afgevallen? Ze slaapt ook steeds meer. En dronk ze nu altijd al zo veel water? Omdat dit soort symptomen zich zo geleidelijk openbaren, zien we helaas regelmatig honden en katten die al behoorlijk lang problemen hebben. Hoe eerder we weten of uw kat iets scheelt, hoe eerder we kunnen ingrijpen en ondersteuning kunnen geven. Katten op leeftijd zijn al iets kwetsbaarder, een extra controle op zijn tijd kan zeker geen kwaad.

Speciaal consult

Om te voorkomen dat uw kat ongemerkt ziek(er) wordt, hebben we voor elke kat ouder dan 10 jaar een speciaal consult in het leven geroepen: De ‘Oudere Katten Check’. Dit consult omvat het volgende:

• Eerst wordt u een aantal vragen gesteld over het dagelijks functioneren van uw kat.
• Daarna voeren we een uitgebreid lichamelijk onderzoek uit bij het dier.
• We onderzoeken de urine van uw kat op ontstekingswaarden, zuurgraad, suikerziekte en concentratievermogen. Voor dit onderzoek dient u de urine van uw kat thuis op te vangen en mee te nemen naar onze kliniek. Hij/zij kan hiervoor ook bij ons de opname komen.
• Indien nodig nemen we bloed af om de nier- en leverfunctie te onderzoeken. Na het consult brengen onze dierenartsen u op een later tijdstip telefonisch op de hoogte van de onderzoeksuitslagen. Zij bespreken dan ook de eventuele vervolgstappen met u.

De kosten van deze Oudere Katten check zijn afhankelijk van de uitgebreidheid van het onderzoek. Het kan zijn dat we op grond van de onderzoeksuitslagen nader onderzoek moeten doen. Denkt u dan bijvoorbeeld aan een (uitbreiding van het) bloedonderzoek, een bloeddrukmeting of een echo van de buik of het hart. Deze kosten zijn niet inbegrepen, maar worden altijd zorgvuldig met u besproken.

De Oudere Katten check, zo zijn we er in een vroeg stadium bij! Voor meer informatie kunt u contact opnemen met onze praktijk.

Wat te doen tegen ongewenste gasten?

Uw harige huisgenoten kunnen zonder dat u dat in de gaten heeft, last krijgen van ongewenste gasten, ook wel parasieten genoemd. Parasieten zijn kleine beestjes die leven van het lichaam van uw huisdier. Het is niet goed voor uw huisdier om lang met parasieten rond te lopen. Hieronder wordt beschreven waarom het noodzakelijk is uw huisdier te beschermen en te behandelen tegen parasieten.

Wormen

Of uw huisdier wormen heeft, kunt u helaas pas zien als de infectie heel ernstig is. Er komen dan bijvoorbeeld wormen mee met de ontlasting, of u ziet in de buurt van de anus kleine stukjes van een worm hangen.

Waarom ontwormen?

• Sommige wormen besmetten dieren én mensen. Klik hier voor een beschrijving van veel voorkomende wormen.
• Pups en kittens die niet ontwormd worden, kunnen ernstig ziek worden en/of een groeiachterstand oplopen.
• Worminfecties verlagen de weerstand van een dier waardoor het risico op andere ziekten toeneemt.

Hoe vaak ontwormen?

Onze dierenartsen zullen u adviseren over welk middel u het beste kunt gebruiken voor het ontwormen van uw huisdier. Wanneer u de juiste middelen in huis heeft, kunt u onderstaand ontwormingsschema volgen. Dit schema is volgens Europese richtlijnen opgesteld.

* Moederdieren kunt u het beste tegelijk met pups of kittens ontwormen.

Ontworm uw dier in ieder geval ook een week voordat hij/zij voor de jaarlijkse vaccinatie komt. De vaccinatie werkt dan beter.

Vlooien

Wanneer uw huisdier zich regelmatig begint te krabben en u kleine zwarte korreltjes in de vacht vindt (vlooienpoep), heeft uw huisdier waarschijnlijk vlooien.

Waarom ontvlooien?

• Vlooien veroorzaken jeuk bij uw huisdieren, waardoor ze zich gaan krabben. Dit kan haaruitval, kaalheid, korstjes en huidontstekingen tot gevolg hebben;
• Bij pups en kittens kan een heftige vlooienbesmetting leiden tot bloedarmoede;
• Vlooien kunnen lintworm overdragen en ze kunnen katten besmetten met de bacterie van de (voor u besmettelijke!) kattenkrabziekte.

Hoe vaak ontvlooien?

De volwassen vlooien die op het lichaam van uw huisdier leven, zijn helaas niet het enige probleem. De larven en eitjes van vlooien zitten namelijk vaak niet alleen in de vacht van uw huisdier, ze liggen ook in uw huis. Daarom is het belangrijk iedere maand een spot-on middel in de nek van uw huisdier te druppelen. De vlooien die zich uit de eitjes in uw huis ontwikkelen, worden dan gedood zodra zij uw huisdier bijten. Uw dierenarts adviseert u graag over het gebruik van deze spot-on middelen.

Om te voorkomen dat uw huisdier steeds opnieuw besmet wordt, kunt u zijn of haar leefomgeving verder goed schoonmaken en behandelen met een anti-vlooienspray.

Als uw huisdier vlooien heeft, vergeet hem/haar dan niet te ontwormen!

Teken

Een teek ontdekt u misschien toevallig. Deze beestjes bijten zich vaak vast in de huid van de kop, borst of poten van uw huisdier. Ze verstoppen zich echter ook in bijvoorbeeld de oksels van uw hond of kat.

Waarom behandelen tegen teken?

• Teken bijten zich vast in de huid om bloed te zuigen en kunnen zo een ontstekingsreactie en jeuk veroorzaken;
• Teken kunnen ziektes overbrengen, zoals de ziekte van Lyme en de bloedparasiet Babesia.

Hoe vaak behandelen tegen teken?

Teken vindt u in struiken, hoge grassen en bomen. Uw hond of kat kan dus in eigen tuin een teek oplopen. Deze parasiet is vooral actief als het buiten wat warmer is. U hoeft uw huisdier in de winter dus niet tegen teken te behandelen.

In het late voorjaar, de zomer en het begin van het najaar is het verstandig om uw huisdier maandelijks tegen teken te behandelen met een spot-on middel of hem of haar een tekenband om te doen. Wij helpen u graag bij het voorkomen en behandelen van tekenbeten.

Om op de hoogte te blijven van de gebieden waar zich teken bevinden klik hier.

Wat is een plaskater?

Dat is een algemeen bekende term voor een kater die niet kan plassen door een verstopping in de urinebuis. Als u merkt dat uw kat niet goed kan plassen, is het heel belangrijk om direct contact op te nemen met de kliniek. Dit is namelijk een spoedgeval en het kan in het ergste geval zelfs tot de dood leiden.

Symptomen

• Regelmatig op en af de kattenbak gaan of soms naast de bak ook willen proberen te plassen
• Mauwen tijdens het proberen te plassen
• Bij het proberen te plassen komt er niet/nauwelijks urine in de bak terecht, er zit dus een verstopping in de urineweg.
• Veelvuldig bij de achterhand en penis likken
• Een pijnlijke buik
• Als de verstopping al langer aanwezig is, kan de kat ook gaan braken, slomer worden en zelfs komen te overlijden. Dit komt omdat door de verstopping katten acuut nierfalen en een verstoring van de bloedzouten kunnen ontwikkelen, waar ze ontzettend ziek van worden.

Oorzaken

• Meest voorkomend: een verstopping met blaasgruis die vastloopt in de urinebuis (urethra).
• Minder vaak: een ontstekingsplug (dode ontstekingscellen) of spasmes van de urinebuis (urethra)

Behandeling in de kliniek

Bij het vaststellen van een plaskater in de kliniek, zijn er vaak meerdere onderzoeken nodig om de ernst van de situatie in de schatten en om de blokkade op te heffen. De precieze behandeling is afhankelijk van de ernst en duur van de verschijnselen:

• Urineonderzoek: om te controleren er sprake is van gruis in de blaas
• Bloedonderzoek: om te controleren of er nierschade heeft opgetreden en of het niveau van het kalium niet veranderd is, want dit maakt veel uit voor de behandeling en prognose
• Opheffen van de obstructie: dit gebeurt meestal bijna altijd onder narcose. Er wordt een katheter via de urinebuis (urethra) in de blaas geplaatst en de blaas kan daardoor geleegd en gespoeld worden. Vaak wordt deze katheter vast gehecht, afhankelijk van de situatie, om de erop volgende dagen de urineweg vrij te kunnen houden.
• Opname: zodra de obstructie is opgeheven, is het belangrijk om een infuus te geven om de afvalstoffen die zijn opgehoopt te kunnen afvoeren. Aanvullend zijn er vaak pijnstillers/ontstekingsremmers nodig en soms medicatie tegen misselijkheid en spasmes van de blaas en urinewegen.
• In enkele gevallen kan een obstructie niet met een katheter worden opgelost, en dan is er een amputatie van de penispunt nodig om ervoor te zorgen dat de verstopping opgeheven wordt. Bij deze operatie wordt de opening aan het eind van de penis groter, waardoor de kat beter kan plassen.

Behandeling thuis

• Voeding: Vaak is er levenslang aangepaste voeding in huis nodig om in de toekomst te voorkomen dat er opnieuw een verstopping optreedt. Enkele voorbeelden zijn Hills c/d stress of Royal Canin Urinary S/O. Natvoeding speelt ook een ontzettend belangrijke rol hierin, omdat het heel belangrijk is om de blaas te spoelen zodat eventuele kristallen minder makkelijk geconcentreerd een plug kunnen vormen. Om de vochtopname te stimuleren kan er ook een drinkfontein aangeschaft worden. We controleren de urine na 6-8 weken om te kijken of er kristallen zijn opgelost en of er geen tekenen van ontsteking meer te zien zijn in de urine.
• Stressreductie: er zijn veel aanwijzingen dat stress een belangrijke rol speelt in de ontstekingen van urinewegen bij katten, dus het is ook zeker belangrijk om een zo stressvrij mogelijke situatie in huis te creëren. Dit betekent oa. extra kattenbakken aanschaffen (het aantal katten + 1 = het geadviseerde aantal kattenbakken) en voor goede rustige (verstop)plekken in huis. Daarnaast bestaan er supplementen/feromoon-verspreiders om het stressgehalte bij uw kat laag te houden.
• Regelmatige controles: bij katten met blaasgruis die op een speciaal dieet staan is het verstandig om jaarlijks de urine na te laten kijken, om recidief van de klachten voor te zijn.

Heeft u nog vragen? Neem dan telefonisch gerust contact met ons op. Bel ons of stuur een e-mail. Wij geven u graag antwoord op uw vragen over uw kat!

Rabiës bij katten

Rabiës bij katten, ook wel bekend als hondsdolheid, is een levensbedreigende infectieziekte die zowel voor dieren als bij mensen een groot risico vormt. In Nederland komt rabiës gelukkig niet meer voor. In andere landen is rabiës echter nog wel een serieus gezondheidsrisico.

Op deze pagina vertellen wij u graag meer over rabiës bij katten. Wat zijn de symptomen, hoe te handelen bij (een mogelijke) besmetting en hoe te voorkomen. Heeft u vragen over rabiës of twijfelt u of uw kat risico loopt of heeft gelopen? Neem dan zo spoedig mogelijk contact met ons op.

Oorzaak rabiës bij katten

Zoals gezegd komt rabiës gelukkig niet voor in Nederland. Helaas is dat in sommige andere landen wel anders. Vooral katten die mee op reis gaan of katten die vanuit het buitenland naar Nederland komen lopen daarom risico.

Overdracht van het rabiësvirus vindt plaats via speeksel. Besmetting gebeurt daarom vooral wanneer uw dier wordt gebeten door een besmet dier of wanneer uw kat een enthousiaste jager is en zelf een besmet dier vangt. In Europa zijn vooral vleermuizen en vossen de boosdoener, maar ook wasberen en stinkdieren vormen een risico.

Symptomen rabiës bij katten

Een besmetting van rabiës bij katten valt in sommige gevallen niet direct op. De incubatietijd kan wel 8 maanden zijn. De eerste symptomen zijn vaak algemene symptomen, zoals algeheel ziek zijn, koorts en vermageren. Slikken en ademhalen gaat moeilijker.

In een later stadium kan het dier gaan speekselen en het speeksel loopt dan zichtbaar uit de bek.

Op een gegeven moment vallen de veranderingen in karakter en gedrag op. Rabiës bij katten zorgt voor agressiever en onrustiger gedrag. Ze kunnen, geheel onverwacht, mensen en andere dieren aanvallen.

Andere symptomen zijn:

• Karakteristiek huilen (een continue jankend geluid);
• Kokhalzen, droge hoest en braken;
• Een gefixeerde blik;
• Ongecoördineerd staan en lopen;
• Extreme reactie op licht en geluid;
• Verlamming van de tong en onderkaak;
• Watervrees (dorst, maar kramp in keel/slokdarm).

Helaas is er geen behandeling tegen rabiës bij katten en het dier zal dus uiteindelijk altijd komen te overlijden.

Hondsdolheid is ook een risico voor mensen. Daar katten agressief en onvoorspelbaar worden bestaat er een reële kans dat het virus door een beet wordt overgedragen.

Diagnose rabiës bij katten

Het is voor een dierenarts helaas ontzettend moeilijk om rabiës vast te stellen bij katten wanneer het dier nog leeft. Na overlijden wordt het vaak pas duidelijk wanneer de hersenen wordt onderzocht.

Vermoedt u dat uw kat in contact is geweest met een besmet dier? Neem dan zo spoedig mogelijk contact met ons op! Samen kijken we dan wat er mogelijk is. Wanneer we er snel genoeg bij zijn dan kunnen we behandelen nog voor het virus het zenuwstelsel bereikt.

Heeft uw kat een geldige rabiës vaccinatie? Dan is uw kat gelukkig goed beschermd.

Bent u zelf mogelijk blootgesteld aan rabiës? Bel dan direct uw huisarts en was de wond met zeep en ontsmet met alcohol.

Vaccineren tegen rabiës bij katten

De vaccinatie tegen rabiës bij katten is geen standaard vaccinatie die uw kat als kitten krijgt. Reist u met uw kat naar het buitenland? Dan is voor veel landen een rabiës vaccinatie verplicht.

Een kat kan vanaf 12 weken gevaccineerd worden tegen hondsdolheid. Deze vaccinatie hoeft maar één keer te worden gegeven en na drie weken is deze geldig. Houdt daarom goed rekening met uw planning! Uiterlijk 21 dagen voor vertrek dient u uw kat te laten vaccineren.

DIt betekent ook dat u met een kat jonger dan 15 weken officieel niet de grens over kan.

Wanneer u uw kat laat vaccineren tegen hondsdolheid dat zal dit door de dierenarts worden afgetekend in een officieel Europees paspoort. In dit paspoort staat ook het chipnummer van uw kat. Is uw kat nog niet gechipt? Ook dit is vaak een vereiste voor een reis naar het buitenland.

Sommige vaccinaties zijn een jaar geldig, anderen 3 jaar. Het rabiësvaccin dat wij geven is 3 jaar geldig. Gaat u na die 3 jaar op reis, dan zult u een nieuwe afspraak moeten maken voor de vaccinatie en ook dan geldt weer dat deze pas na 21 dagen geldig is.

De regels met betrekking tot rabiës en reizen met dieren verschillen per land. Sommige landen vragen bijvoorbeeld ook om een titerbepaling. Een volledig overzicht van de vereisten is te vinden op de website van het Landelijk Informatiecentrum Gezelschapsdieren (LICG).

Vragen of afspraak inplannen?

Heeft u een vraag over hondsdolheid, twijfelt u of uw kat risico loopt of heeft gelopen of gaat u binnenkort op reis en wilt u een afspraak inplannen? Neem dan contact met ons op of plan eenvoudig online uw afspraak in.

Sterilisatie poes

De sterilisatie van uw poes (advies rond de 6 maanden leeftijd) is een dagopname bij onze Evi klinieken. Doorgaans maken we de afspraak dat uw poes ’s morgens wordt gebracht (nuchter) en ze mag dan na het uitslapen van de ingreep dezelfde dag weer naar huis.

Wij onderscheiden ons ten opzichte van andere praktijken. De waakbraunule, het buisje met zuurstof, de extra pijnstiller, de warmtematjes en de controles zijn helaas niet overal normaal

Hieronder staat stapsgewijs beschreven, hoe de ingreep in zijn werk gaat en wat er allemaal bij komt kijken.

• Uw poes wordt binnengeroepen door een van onze paraveterinairen, die haar weegt en een pijnstillende injectie geeft
• Ze gaat naar haar hokje in de opname, waar zij zal verblijven tot de dierenarts komt
• De dierenarts onderzoekt de poes voor de narcose
• De poes krijgt een injectie met narcosemiddel, een waakbraunule en wordt weer in haar hokje gelegd om rustig in slaap te vallen
• Als zij goed slaapt, wordt ze op de voorbereidingstafel gelegd, krijgt een tube (buisje) voor extra zuurstof in haar keel en nog een tweede pijnstillende injectie
• Ten tijden van de operatie wordt ze ook op temperatuur gehouden door warmtematjes en de narcose wordt gecontroleerd door de paraveterinair

'Laat u van te voren goed informeren, geen dierenarts(praktijk) is hetzelfde'

• Het operatiegebied wordt voorbereid door de haren van de buik te scheren en de huid goed te ontsmetten
• Daarna wordt ze naar de operatiekamer gebracht en aangesloten op de bewakingsapparatuur en zuurstof. Indien nodig krijgt ze ook wat extra narcosegas
• De sterilisatie wordt uitgevoerd door middel van een sneetje in het midden van de buik, waardoor beide eierstokken verwijderd worden. Als de baarmoeder er afwijkend uitziet, wordt deze ook weggehaald
• De buikwand en de huid worden gesloten door middel van hechtingen
• Na de ingreep krijgt de poes nog een prikje in haar rugspier, nu met een middel om weer wakker te worden
• Ze wordt meteen ook getemperatuurd en indien nodig krijgt ze een warmtematje en/of lamp in haar uitslaaphokje
• De poes mag rustig uitslapen in de opname.Tijdens het uitslapen wordt zij regelmatig gecontroleerd op ademhaling, pols en temperatuur en wordt de operatiewond gechecked
• Als ze goed wakker is, kunt u haar weer komen ophalen!
• U krijgt specifieke nazorginstructies en nog pijnmedicatie mee voor thuis

De kosten van de sterilisatie poes vindt u terug in onze tarievenlijst.

Zijn u vragen over de sterilisatie poes hiermee niet beantwoord? Neem dan telefonisch contact met ons op of stuur een e-mail. Wij geven u graag antwoord op uw vragen over de sterilisatie poes.

Suikerziekte

Suikerziekte, ook wel Diabetes mellitus genoemd, kan ontstaan ten gevolge van verschillende oorzaken. Afhankelijk van de oorzaak kan suikerziekte worden ingedeeld in verschillende types:

Bij de kat komt voornamelijk type I en II Diabetes mellitus voor. Bij de meeste katten speelt er vaak een combinatie van een alvleesklier die te weinig insuline produceert en lichaamscellen die te weinig reageren op de insuline die nog wel geproduceerd wordt.

Insuline is nodig om glucose (bloedsuikers) de lichaamscellen in te transporteren, waar het gebruikt kan worden als brandstof. Door een tekort aan insuline of doordat de lichaamscellen ongevoelig zijn voor insuline, kan de glucose de cellen niet meer in en hoopt het zich op in het bloed. Zo ontstaat er een te hoog bloedsuiker, ook hyperglycemie genoemd.

Verschijnselen

Katten met suikerziekte vertonen vaak (een van) de volgende verschijnselen:

• Veel drinken en plassen
• Afvallen, in korte tijd, ondanks een goede eetlust
• Lusteloosheid, sloomheid
• Verslechterde vachtconditie
• Raar lopen; met doorgezakte achterpoten of erg wiebelig

Dieren die niet behandeld worden kunnen uiteindelijk in coma raken, omdat de hersencellen een ernstig brandstof tekort krijgen en daardoor niet goed meer kunnen functioneren en uitvallen.

Diagnostiek

Met behulp van verschillende diagnostische tests kan de diagnose worden gesteld:

• Urineonderzoek: om onderscheid te maken tussen andere oorzaken van veel drinken en plassen, zoals een nierprobleem of blaasontsteking. Bij suikerziekte is er glucose aanwezig in de urine.
• Bloedonderzoek: om onderscheid te maken tussen andere oorzaken van afvallen en veel drinken en plassen. Zo kan er ook bij een nierprobleem ook glucose in de urine kan voorkomen. Bij een kat met suikerziekte is de glucose in het bloed ver boven de normaalwaardes.

Bij de kat kunnen glucose waardes in het bloed omhoog schieten door stress. Om onderscheid te kunnen maken tussen hoge glucosewaardes door suikerziekte of door stress worden de fructosamines gemeten in het bloed. Fructosamines worden gevormd als het glucosegehalte in het bloed langdurig is verhoogd. Een kat met suikerziekte heeft dus verhoogde fructosamines in het bloed.

Therapie

Op deze pagina leest u meer over de therapie, de belangrijke bijbehorende controles en eventuele complicaties.

Prognose

De prognose van katten met suikerziekte is over het algemeen goed. Katten die goed zijn in te stellen kunnen een lang en gelukkig leven lijden. Het is zelfs zo dat sommige katten na een bepaalde periode weer zelf insuline aan gaan maken en dus minder of zelfs helemaal geen insuline meer hoeven te krijgen via injectie.

Suikerziekte behandeling

Op deze pagina leest u meer over de therapie, de belangrijke bijbehorende controles en eventuele complicaties. Op onze andere pagina leest u meer over de types, verschijnselen en diagnostiek.

Therapie

Gelukkig is suikerziekte een aandoening die goed te behandelen is. Het is een intensieve behandeling en vergt een hoop tijd en energie van de eigenaar, maar zodra de kat goed is ingesteld kan de kat een zorgeloos en lang leven lijden.

De behandeling bestaat uit het injecteren van insuline, tevens moet kat op een speciaal dieet.

• Insuline: Caninsuline is het insuline dat is geregistreerd voor het gebruik bij honden en katten.

De insuline moet 2x daags worden geprikt, onder de huid. Voor veel eigenaren is dat in het begin erg spannend, maar we zullen u stap voor stap uitleggen hoe u moet prikken en u goed blijven begeleiden. De dieren merken zelf weinig van het prikken, want het is een heel klein naaldje.

• Dieet: Door uw kat op een speciaal koolhydraatarm (suikerarm) dieet te zetten, bijvoorbeeld Diabetic van Royal Canin, neemt het dier minder suiker op en is er minder insuline nodig. Het ondersteunt de regulering van de glucosespiegels in het bloed.

Controles

In de beginperiode zullen regelmatig (1-2x in de week) controles nodig zijn om te bepalen wat een goede dosering insuline is voor uw kat, ook wel ‘het instellen van uw kat’ genoemd. De controles bestaan voornamelijk uit het bepalen van de bloedsuikerwaarde, maar ook fructosamines kunnen een goede indicatie geven of de kat goed is ingesteld.

• Glucose dagcurve: De beste manier om uw kat in te stellen is door het maken van een glucose dagcurve. Elk uur wordt de glucose waarde in het bloed bepaald. Hiermee kan precies gezien worden wanneer de pieken en dalen zijn van het bloedsuiker met het gebruik van insuline. Dit kan bij ons in de opname gebeuren, maar een eigenaar kan dit ook thuis doen.
• Bloedglucose: Dit kan het beste 4 uur na het geven van de insuline (dan zou het bloedsuiker op zijn laagst moeten zijn) bepaald worden. Aan de hand van deze waardes wordt gekeken of uw kat meer of minder insuline nodig heeft.

Als de bloedsuikerwaardes op een gegeven moment stabiel en laag genoeg zijn, is uw kat ingesteld. Vanaf dat moment hoeven de controles niet mee zo vaak en kunt u eventueel thuis zelf de bloedsuiker controles gaan uitvoeren.

• Fructosamines: Dit kan gebruikt worden om te beoordelen of de glucosespiegels onder controle zijn over langere tijd.

Suikerziekte: Complicaties

Helaas kunnen er zich bij suikerziekte verschillende complicaties voordoen. Hieronder vindt u de meest voorkomende:

• Insuline-resistentie: Het suiker in de urine bij katten met suikerziekte is een goede voedingsbodem voor bacteriën. Een bacteriële blaasontsteking komt daarom nog wel eens voor. Door steriel wat urine te verzamelen en te kweken kunnen we de diagnose stellen. Het is belangrijk de infectie te behandelen met het juiste antibioticum, omdat infecties en ontstekingen in het lichaam kunnen zorgen voor insuline-resistentie. Dit betekent dat er veel meer insuline nodig zal zijn voordat het zal werken. Andere oorzaken voor insuline-resistentie kunnen zijn: een slecht gebit (parodontitis) of een ontsteking elders in het lichaam.
• Hypoglycemie: Dieren onder behandeling met insuline kunnen een hypoglycemie ontwikkelen, dit is een te laag bloedsuiker (onder de 5 mmol/L). Oorzaken:
  • Er is te veel insuline gegeven. De dosering van de insuline komt heel nauw, net als de tijdstippen waarop het gegeven moet worden.
  • De kat heeft weinig of niets gegeten, maar wel de volledige dosering insuline gekregen.
  • De kat heeft al het eten uitgebraakt, net na het prikken van de insuline.
  • Als het lichaam van de kat zelf ook weer insuline is gaan produceren, of de lichaamscellen worden weer gevoeliger voor de insuline.

Verschijnselen van een hypoglycemie, oa:

• Sloom worden
• Trillen
• Vertonen van rare bewegingen of afwijkend gedrag
• Braken
• Desorientatie
• Verliezen van coördinatie, dronkemansgang.
• Als er niet tijdig wordt ingegrepen kan de kat zelfs in coma raken. Dit is een levensbedreigende situatie. Let dus altijd goed op bovenstaande verschijnselen!

Zorg dat u altijd wat Dextrose, honing of stroop in huis heeft, hier zit veel suiker in. Dit kunt u in geval van hypoglycemie verschijnselen onder de tong van uw kat geven, zodat het suiker snel wordt opgenomen. Bel vervolgens met uw dierenarts.

Prognose

De prognose van katten met suikerziekte is over het algemeen goed. Katten die goed zijn in te stellen kunnen een lang en gelukkig leven lijden. Het is zelfs zo dat sommige katten na een bepaalde periode weer zelf insuline aan gaan maken en dus minder of zelfs helemaal geen insuline meer hoeven te krijgen via injectie.

Tips Kat naar Dierenarts

Daar sta je dan. Je hebt een afspraak gemaakt om met je kat naar de dierenarts te gaan, maar hij is weg / wil niet in het reismandje / brult de hele boel bij elkaar. Er zijn maar weinig katten die het leuk vinden om meegenomen te worden naar de dierenarts. Tijd voor tips om het minder erg te maken.

Thuis

• Zorg dat het reismandje (advies schoonmaken!) ruim van te voren in de kamer staat, zodat het als het ware deel van het meubilair wordt. Heeft u een kitten? Wen uw kitten dan aan het mandje, daar hebben u en uw kitten het hele leven profijt van. Socialiseren (op een mandje in dit geval) van honden vinden we normaal, maar bij katten kan het net zo goed.
• Leg een kleedje dat naar u of uw kat ruikt, in de reismand. Het fijnst is een kleedje dat eerst even langs de wangen van uw kat is gewreven, zodat het zijn geur aanneemt. Eventueel spuit u ook wat Feliway in de mand, tenminste 30 minuten voordat uw kat er in moet. Neem voor de terugweg een schoon kleedje mee, voor het geval er op de heenweg een “ongelukje” is gebeurd.
• Zorg voor een stevige reismand, die van voor én van boven opengemaakt kan worden. Liefst één waar de bovenkant van af gehaald kan worden.
• Als u met de kat weg wilt en hij gaat niet vanzelf in zijn reismand, laat hem er dan rustig van bovenaf in zakken. Gaat hij echt veel tegenspartelen, wikkel hem dan in een dikke handdoek (van te voren bespoten met Feliway of langs zijn wangen gewreven) en laat hem dan met handdoek en al rustig in de mand zakken.

Onderweg

• Reis nooit met je kat los in de auto!
• Als je de mand draagt, houdt hem dan zo stil mogelijk.
• Zet de reismand stevig in de auto, zodat hij niet verschuift. Dus op de stoel met de autogordel vast of stevig op de grond en dan klem gezet. Vermijdt onderweg harde muziek, praat rustig met de kat. Hoe rustiger u zelf bent, des te fijner is het voor uw kat. Soms vindt de kat het fijn als er een handdoek over de mand ligt. Rij voorzichtig, probeer bruusk remmen te voorkomen en neem de bochten rustig.
• Als u met meerdere katten tegelijk naar de dierenarts gaat, zorg dan dat elke kat een eigen vervoersmand heeft. Katten hebben hun ruimte nodig, zeker in een stressvolle situatie. Gaat u met beide katten tegelijk naar de dierenarts, zet ze dan allebei in een eigen vervoersmand.

Op de praktijk

• Zet uw kat in de wachtkamer liefst niet op de grond en buiten het bereik van hondenneuzen. Zet de opening van de reismand naar u toe. Hebt u een extra handdoek bij u? Leg die dan over de reismand om uw kat wat af te schermen van andere katten en van nieuwsgierige honden.
• Op tafel bij de dierenarts verwijdert u de bovenste helft van de reismand. Als uw kat er niet zelf uit komt, kan de dierenarts er zo wel goed bij.
• Is het klaar? Meestal gaat uw kat dan wel weer uit zichzelf de reismand in. Zo niet, zet hem er dan ook nu weer rustig in.

Weer thuis

Laat uw kat na het dierenartsbezoek altijd éérst thuis bijkomen in een aparte ruimte, totdat hij weer volledig helder en op zijn gemak is. Wrijf uw kat  in met zijn eigen geur (bijvoorbeeld een kleedje waar hij op geslapen heeft) of met een gedragen kledingstuk van uzelf. Wees voorzichtig als uw kat een kap om heeft. Dit 'rare ding' kan de andere kat(ten) in huis schrik aanjagen en ervoor zorgen dat ze de kat niet zo makkelijk accepteren

Heeft u meer katten? Laat uw kat dan nog even in het mandje zitten om te kijken hoe de andere kat(ten) er op reageren. Het kan zijn dat ze vinden dat uw kat te veel naar de dierenarts ruikt. Laat uw kat dan, als het kan, een dag in een andere ruimte zitten (vergeet er geen kattenbak bij te zetten!), zodat hij weer zijn eigen geur krijgt en weer in alle rust door de andere katten wordt geaccepteerd.

Heeft u nog aanvullende vragen? Neem gerust contact met ons op, we helpen u graag verder.

Urinewegen

Bij katten komen vaak problemen van de lagere urinewegen voor. Dit zijn aandoeningen van de urineleiders, de blaas of de urinebuis.

Een belangrijke oorzaak van urinewegproblemen is de vorming van blaasgruis of -stenen. Andere oorzaken kunnen bijvoorbeeld zijn: poliep, bacteriële infectie of tumor. Soms is er geen oorzaak voor de klachten te vinden; de zogenaamde idiopatische cystitis. Hierbij spelen stress, overgewicht, weinig drinken, het weer, etc. een rol.

Symptomen problemen urinewegen

Verschijnselen wanneer uw kat last heeft van de blaas/urinewegen zijn:

• Vaker kleine beetjes plassen, vaak naar de bak lopen
• Op andere plaatsen plassen, buiten de bak plassen
• Veel persen tijdens het plassen, miauwen tijdens het plassen
• Spontaan urine verliezen zonder actief te plassen
• Bloed in de urine, rode urine
• Sloomheid, zichzelf afzonderen, minder eten, braken.

Wanneer moet ik mijn kat laten vaccineren?

Onze dierenartsen kijken onder meer naar het gebit, de ogen, de oren, de ademhaling, het hart, de lymfeknopen, de huid, het bewegingsapparaat en de voedingstoestand. Eventuele afwijkingen bespreken wij met u en noteren wij in het patiëntendossier. Tijdens dit onderzoek kunt u de dierenarts natuurlijk ook al uw eventuele vragen stellen.

Na de gezondheidscontrole overleggen we met u welke vaccinaties voor het komende jaar zinvol zijn. Dit hangt af van de gezondheid van uw kat, maar bijvoorbeeld ook van een eventueel bezoek aan het buitenland of een pension. We streven er dus naar alleen de noodzakelijke vaccinaties toe te dienen. Vaccineren is namelijk maatwerk!

Tip: ontworm uw kat een week voor de vaccinatie, dan werkt het vaccin beter!

Wanneer vaccineren?

Zoals u in onderstaand vaccinatieschema kunt zien, heeft een volwassen kat ieder jaar een vaccinatie nodig. U krijgt dus ieder jaar een oproep van ons thuisgestuurd, zodat u niet vergeet langs te komen. Het standaard vaccinatieschema voor de kat ziet er als volgt uit:

Daarnaast kunt en moet u uw kat soms ook tegen een aantal andere ziekten laten vaccineren:

Rabiës

• Het is wettelijk bepaald dat uw kat gevaccineerd moet zijn tegen hondsdolheid (rabiës) als u met uw kat naar het buitenland gaat. Uw kat moet ten tijde van de vaccinatie wel ouder zijn dan drie maanden. Deze vaccinatie moet minstens drie weken voor vertrek gegeven worden en mag bij vertrek niet ouder zijn dan een jaar. Sommige landen willen zelfs dat u door middel van een bloedtestuitslag kunt aantonen dat uw huisdier geënt is tegen rabiës. De vaccinatie tegen rabiës geeft 3 jaar lang bescherming.

Bordetella bronchiseptica

• Deze bacterie is één van de verwekkers van niesziekte bij de kat. Als uw kat in contact komt met een grote groep katten kan hij door middel van een neusvaccinatie aanvullend tegen Bordetella bronchiseptica geënt worden.

Leukemie

• Indien uw kat een sterk verhoogd risico heeft om leukemie te krijgen (bijvoorbeeld bij verblijf in het buitenland of een cattery), kunnen we besluiten te vaccineren tegen FeLV.

Als u twijfelt over de vaccinaties en de beschermingsstatus van uw kat, belt u dan met onze kliniek of maak een afspraak en neem het vaccinatieboekje en/of dierenpaspoort mee.

Vlooien

Wanneer uw huisdier zich regelmatig begint te krabben en u kleine zwarte korreltjes in de vacht vindt (vlooienpoep), heeft uw huisdier waarschijnlijk vlooien.

Waarom ontvlooien?

• Vlooien veroorzaken jeuk bij uw huisdieren, waardoor ze zich gaan krabben. Dit kan haaruitval, kaalheid, korstjes en huidontstekingen tot gevolg hebben;
• Bij pups en kittens kan een heftige vlooienbesmetting leiden tot bloedarmoede;
• Vlooien kunnen lintworm overdragen en ze kunnen katten besmetten met de bacterie van de (voor u besmettelijke!) kattenkrabziekte.

Hoe vaak ontvlooien?

De volwassen vlooien die op het lichaam van uw huisdier leven, zijn helaas niet het enige probleem. De larven en eitjes van vlooien zitten namelijk vaak niet alleen in de vacht van uw huisdier, ze liggen ook in uw huis. Slechts een fractie ( 5%) van de vlooien leeft óp uw kat, de rest bevindt zich in de omgeving, uw huis dus! Daarom is het belangrijk vrijwel iedere maand een spot-on middel in de nek van uw huisdier te druppelen. De vlooien die zich uit de eitjes in uw huis ontwikkelen, worden dan gedood zodra zij uw huisdier bijten. Uw dierenarts adviseert u graag over het gebruik van deze spot-on middelen.

Om te voorkomen dat uw huisdier steeds opnieuw besmet wordt, kunt u zijn of haar leefomgeving verder goed schoonmaken en behandelen met een anti-vlooienspray.

Welk ontvlooiingsmiddel?

Helaas zijn er veel middelen in omloop waarmee u onvoldoende resultaat zult boeken. Onze dierenartsen zullen u adviseren over welk middel u het beste kunt gebruiken voor het ontvlooien van uw kat. Dit hangt onder meer af van het gewicht van uw huisdier. Als u bekend bent met het gebruik van ontvlooiingsmiddelen, kunt u natuurlijk met onze kliniek bellen als u een nieuwe kuur nodig heeft. U kunt het middel vaak dezelfde dag nog komen ophalen.

Als uw huisdier vlooien heeft, vergeet hem/haar dan niet te ontwormen!

Vuurwerkangst bij katten

Voor veel katten is december allesbehalve een periode vol vreugde. Heeft uw kat last van vuurwerkangst? Dan is de informatie op deze pagina ontzettend waardevol. We hebben enkele adviezen die kunnen helpen bij katten met vuurwerkangst.

Is uw kat ontzettend angstig en werken onderstaande adviezen onvoldoende? Neem dan gerust contact met ons op. We kijken dan graag samen met u hoe we uw kat met zo min mogelijk stress door deze periode heen kunnen loodsen, eventueel ondersteund met supplementen en/of medicatie.

Tips voor katten met vuurwerkangst

1. Laat een angstige kat nooit alleen thuis achter. Wanneer uw kat last heeft van vuurwerkangst en u vermoedt dat er vuurwerk afgestoken gaat worden, probeer dan thuis te blijven of zorg dat een andere volwassene aanwezig is.
2. Informeer uw omgeving over de vuurwerkangst van uw kat. U kunt borden ophangen bij ramen en/of deuren waarmee u aandacht vraagt voor de situatie en vraagt of personen afstand kunnen houden. U kunt ook langs uw buren gaan met de vraag of zij afstand willen houden wanneer ze vuurwerk willen afsteken.
3. Laat uw kat met vuurwerkangst niet buiten op oudjaarsdag. Houd ze binnen, mogelijk zelfs eerder dan oudjaarsdag, en zorg voor alle voorzieningen in huis: voer, water, kattenbak, speeltjes, etc.
4. Sluit ramen, gordijnen en rolluiken en houd deuren zoveel mogelijk dicht. Dit dempt namelijk het geluid én lichtflitsen.
5. U kunt enkele lampen laten branden en een radio of televisie aanzetten. Ook dit helpt om geluiden van buiten te dempen.
6. Uw eigen gedrag is heeft invloed op het gedrag van uw kat. Vindt u zelf vuurwerk erg spannend? Probeer dan toch zo rustig mogelijk te blijven. Zo geeft u het goede voorbeeld aan uw kat en voorkomt u dat de kat de zenuwen van u overneemt
7. Raakt uw kat in paniek? Houdt hem of haar dan niet vast. Dit zal de paniek vergroten. Laat de kat bij u op schoot komen of tegen u aan liggen wanneer de kat daar behoefte aan heeft.
8. U kunt een dier niet belonen voor angstig gedrag, maar u hoeft uw kat ook niet volledig te negeren. Praat tegen de kat op een rustige en normale manier. U kunt proberen uw kat af te leiden door bijvoorbeeld te spelen.
9. U kunt uw kat wel flink belonen wanneer hij of zij rustig blijft op het moment dat het vuurwerk losbarst. Ook wanneer de kat even naar de bron van het geluid kijkt, maar erna weer snel herstelt.
10. Creëer een veilige plek voor uw kat waar de kat zich kan terugtrekken. Hier leest u later op deze pagina meer over.

Medicatie en supplementen voor katten met vuurwerkangst

Vermoedt u dat uw kat zeer bang is voor vuurwerk? Neem dan contact met ons op. Er zijn verschillende middelen op de markt die kunnen helpen om de vuurwerkangst te verminderen. Zo is er speciale voeding en een verdamper met feromonen, maar zijn er ook kalmerende supplementen in de vorm van capsules en medicatie op recept bij ernstige vormen van vuurwerkangst. Wij kunnen samen met u kijken welke middelen het beste zijn voor uw kat.

De meeste van deze middelen werken het beste wanneer ze 4 tot uiterlijk 2 weken van tevoren al worden opgestart. Neem daarom tijdig contact met ons op.

Creëer een veilige plek voor uw kat met vuurwerkangst

Door een plek te creëren waar uw kat zich kan terugtrekken zorgt u voor een veiliger gevoel bij uw kat. Zo kunt u een veilige plek maken:

1. Kies een plek in de buurt van mensen, maar zo ver mogelijk bij alle ramen en deuren vandaan. Of kies een ruimte in huis waar het licht en en geluid minder binnenkomt, zoals een badkamer. Katten vinden een plek ergens verstopt in een kledingkast of ergens hoog bovenop vaak erg prettig. Gebruik voor een kat geen bench.
2. Leg op deze plek het favoriete kleed of kussen van uw kat.
3. Een kat is wat lastiger te trainen dan een hond, maar u kunt uw kat wel degelijk enigszins belonen wanneer hij of zij zich terugtrekt naar het plekje. Beloon de kat met iets lekkers of een speeltje. Blijf in de buurt van de veilige plek, zodat u altijd zichtbaar bent voor uw kat.
4. Wordt uw kat tijdens oudjaarsdag onrustig? Leid hem of haar dan naar de veilige plek en geef wat lekkers ter afleiding. Heeft de kat hier nog geen interesse in? Laat het dan gewoon liggen, op een later moment kan de kat dit dan alsnog pakken. Dwing de kat niet om naar de veilige plek te gaan, want dan wordt deze plek juist eng.
5. Zorg dat de veilige plek altijd beschikbaar is, ook wanneer u niet thuis bent. Het is uiteraard wel de bedoeling dat u thuis bent wanneer u verwacht dat er vuurwerk wordt afgestoken.

Mocht de vuurwerkangst heel ernstig zijn en bovenstaande punten helpen onvoldoende, dan is het verstandig om contact te zoeken voor een uitgebreider advies met eventueel (medische) hulpmiddelen.

Vragen over vuurwerkangst bij uw kat?

Mocht bovenstaande informatie uw vragen niet beantwoorden of onvoldoende helpen, neem dan gerust contact met ons op. Wist u dat u ons voor niet-dringende vragen ook kunt bereiken via WhatsApp, Facebook, Instagram, e-mail of een bericht via de website? Op werkdagen wordt uw vraag dan vaak binnen 24 uur beantwoord!

Wateropname stimuleren

Voor uw kat is het belangrijk dat hij of zij meer drinkt. Meer drinken is belangrijk bij blaasproblemen, bij nierproblemen of een combinatie van beide. Het effect is verdunnen van urine, vaker plassen, minder lang aanwezig zijn van urine in blaas en dus minder kans op vorming stenen/kristallen. In geval van nierproblemen is het vooral uitspoelen van gifstoffen.

Hieronder volgen enkele tips om de wateropname te bevorderen

• Zoveel mogelijk blikvoer geven
• Water toevoegen aan voeding. Brokken worden meestal slecht geaccepteerd met  water. Bij natvoer beginnen met klein beetje, steeds meer totdat een maximum is bereikt van wat de kat nog accepteert.
• Zet water naast voeding, maar ook op allerlei andere plaatsen waar de kat veel komt.
• Zorg voor vers water, dus vaak verversen.
• Zoek uit of kat houdt van een klein laagje in een diep bakje of juist tot de rand gevuld, of ie graag drinkt uit een laagje in de wasbak/gootsteen of douchebak.
• Een permanente plek met vers drinkwater.
• Bied gefilterd, gedistilleerd of flessenwater aan.
• Maak ijsblokje met een smaakje. Doe een beetje dieetvoer in wat water, laat dat 10 minuten sudderen, dan het vocht door de zeef doen. Dit gezeefde vocht  invriezen in een ijsblokjesbakje. Nu kan het water ‘verrijkt’ worden met een ijsblokje en zo aantrekkelijker worden.
• Het kan zijn dat uw dier graag uit een waterfonteintje drinkt. Dit is  verkrijgbaar bij een aantal dierenwinkels.

Verder is het belangrijk dat uw kat zo vaak mogelijk naar de kattenbak gaat en zijn of haar urine niet te lang op houdt. Het is dus belangrijk de kattenbak zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Dit kan bijvoorbeeld door:

• Meerdere kattenbakken op verschillende plaatsen te zetten.
• Het voorkomen van overbevolking met veel andere katten. Dit kan veel stress opleveren.
• Vaker verschonen.
• Kap eraf of juist kap erop, net wat de kat prettig vindt.
• De kattenbak op een niet te drukke plek te zetten.
• De kattenbak niet in de buurt van de etensbak te zetten.
• Kattengrit te gebruiken die de kat prettig vindt.